نرگست مسـت تو بـازار بتان را بشكست             تـار زلـفين تو تـار دل مـا را بگسـست                

رشك هستي همه از نرگس جادوي توبود            چشم هستي نتواند كه از اين رشك برست

جلـوه اي كرد رُخ ات ماه بتعـظيم آمد                    از تجلـي تو خـورشيـد بـسايه بنشست

سبـزي از طَـرف تو آمد  بگلستان اي گل               شـده از نرگـس مستانه تو نرگس مست

مـن نتوانم كه زتـو ديده ودل   بر فكـنم                  چـونكه مـهر تو بجانم بفكند روز اَلَست

مـن كه از روز ازل   معـتكف كوي تـوام                   كعـبة چشم تواَم كرد به كويت  پا بـست

گفتـم از كوي تو  رفتم به مـلامت ، ليـكن               هم از آن لحظه شدم چشم تُرا جام بدست

گفـتم اين مرتبه از   روضه رضوان كه بود ؟               گفـت از آن بـود كه مِهر تو بجانم پيوست

« نوري » اَم نور من از چشمة  چشمان توبود         باد ة چـشم تـواَم كـرد  نـگارا  مـست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: