اگر در تلاطم اندوه خویش غرق شوم به تو خواهم رسید به تو که در شادی هایم رهایت می کنم وتنها در لحظه های اندوه می شناسمت.باور داری که بزرگیت را می دانم اما به بزرگیت نرسیده ام. کالبد من تاب تحمل بزرگی تو را ندارد ای بزرگتر از بزرگ.

اندوه من بازتاب عشق تو است وفتی که لحظه ای بی دلیل غمگین می شوم وپالتوی گرم غم را بر تن می کنم بازتاب نگاهت نیز آنقدر گرم است که شرم عرق کناهم را از تن سرازیر می کند تو گویی غسل عشق را به تحقیق می گذارم.

گذر عشق آسان است وقتی نگاه کوچک من بتواند ریشه ی عشق تورا درک کند.باور تورارسیدن زیباست اگر بتوان به باورت رسید ای باور من .در خویش می نگرم وقتی چشمانم نور درک تو را ندارد تورا در میان تاروپود خوب خویش می یابم اگر تار وپود بدی ریشه در وجودم نگذارد.

مرا به باور خویش برسان ای باور خوب.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: